Bednary czyli dyskretny urok wiejskiego browaru

Dotrzymuję słowa. W rozmowie z właścicielem podłowickiego Browaru Bednary Rafałem Łopusińskim oraz jego żoną Karoliną ustaliłem jedną rzecz. Powiedziałem mianowicie, że zawitam do ich browaru w momencie, kiedy będzie już funkcjonował planowany przybrowarowy wyszynk. To było w lutym, na oficjalnej premierze piwa z podłowickiego Browaru Bednary. W czerwcu owszem, knajpka powstała, serwowane było tu jednak wyłącznie piwo butelkowe. Jasne, że podczas wizyty w porządnym browarze istnieje możliwość spróbowania piwa bezpośrednio z tanku leżakowego. Tu chodziło jednak o pryncypia – beczkowe piwo przy browarze być musi. Tak też stało się 19 października, kiedy to uruchomione zostały dwa krany. Skoro tak, to wizytę w Bednarach złożyłem już tydzień później 🙂

Ze stacji PKP Bednary z buta jest zapewne jakieś 15-20 minut i w lato może być całkiem miło. Wszak nie ma nic lepszego jak zimne piwo po plenerowym marszu. Jednak przy temperaturze oscylującej koło zera skwapliwie skorzystałem z gościny Rafała, który odebrał mnie z dworca samochodem. Pierwsze wrażenie po przyjeździe na miejsce jest niesamowite – budynek browaru stoi właściwie pośrodku niczego. Znaczy zaraz obok stoi dom rodziny Łopusińskich ale otaczający krajobraz to sielska mazowiecka równina (a dokładniej Nizina Środkowomazowiecka). To nie koniec zaskoczeń – po wejściu do browaru oczom ukazuje się rzadko w Polsce spotykana warzelnia pozbawiona miedzianego płaszcza. Zamiast miedzi mamy stylową nierdzewkę. Warzelnia o wybiciu 5 hl jest całkiem spora, szczególnie w zestawieniu z leżakownią, która mieści zaledwie cztery 10 hektolitowe zbiorniki fermentacyjno-leżakowe. Do końca roku Rafał planuje dostawić jeszcze dwa. Jest też plan awaryjny w przypadku nadal rosnącego zapotrzebowania na piwo z Bednar. Wtedy trzeba będzie pożegnać się z pomieszczeniem knajpki, które poświęcone może zostać na leżakownię. Po zorientowaniu się w terenie i zrobieniu kilku fotek można było przystąpić do degustacji. Na pierwszy ogień poszło Polskie Pale Ale chmielone Marynką i Lubelskim, z 20% udziałem niesłodowanego jęczmienia. Piwo specyficzne, o landrynkowatym aromacie i dość słodkim profilu smakowym uzupełnionym jednak nutą goryczki. Dla hopheadów za słodkie, z kolei dla słodkolubnych goryczkowa nuta może być zbyt przeszkadzająca…Gdy dołączyła do nas Karolina, przenieśliśmy się za bar testując nową instalację. Tu trzeba wspomnieć, że rodzina Łopusińskich niedługo powiększy się o potomka, który miejmy nadzieję będzie podzielał piwną pasję taty 😉

Przy barze rozmowa toczyła się wartko, a ja spróbowałem Łowickiej AIPA oraz Kakarotto vs Wet Hop. Niestety z obydwu tych piw uleciał aromat, a szkoda bo na premierze tego drugiego podczas Warszawskiego Festiwalu Piwa było pod tym względem naprawdę dobrze. Mówiąc o tym, że za najlepsze piwo z Bednar uważam Osteroidę, spotkała mnie prawdziwa niespodzianka. Otóż Rafał wyciągnął z zakamarków butelkę tego pierwszego w Polsce i jak na razie jedynego, ostrygowego stouta! Gęsta obfita piana, intensywny czekoladowo-kawowy aromat i zbalansowany, kompleksowy smak. Nie było tu już co prawda specyficznej słoności ale mimo miesięcznego przeterminowania to było bardzo przyjemne piwo. To nie był koniec niespodzianek bo Rafał podłączył Oatmeal Ale. Piłem je zaraz po premierze i nie miało oczekiwanej przeze mnie gładkości, która powinna być efektem użycia płatków owsianych. Tym razem było już jak należy i piwo ujmowało swą jedwabną teksturą smaku.

W Browarze Bednary spędziłem bardzo przyjemne sobotnie przedpołudnio-popołudnie, które mimo chłodnej aury dawało namiastkę podróży do Czech, gdzie takie małe browary usytuowane na prowincji nie są niczym nadzwyczajnym. Miejmy nadzieję, że niedługo będzie tak i u nas!

Browar Bednary, Bednary, Zachodnia 6

www.browarbednary.pl